سید محمود رضوی تهیهکننده سینما پس از تماشای فیلم «دیدن این فیلم جرم است» ساخته رضتا زهتابچیان متنی را در این باره نوشت.
به گزارش هفت خبر نیوز، سید محمود رضوی درباره فیلم «دیدن این فیلم جرم است» نوشته است:
موفق به دیدن فیلم شدم، فیلمی سراسر التهاب و پر هیجان، البته که نقاط دراماتیک هم کم نبود.
بعد از چندسال حضور محافظه کارانه سازمان سینمایی سوره، که منجر به مشارکت در فیلمهایی باحاشیه امن بود، این بار از باشگاه فیلم سوره فیلمی جسورانه به نمایش درآمده که حرفهای مهمی میزند و مخاطب را با خود همراه مینماید.
کارگردان اثر، همشهری مشهدی ما و رفیق سالهای دور، آقا رضا زهتابچیان، سالهاست که تلاش کرده و سختی کشیده تا بتواند به این نقطه برسد و باید سپاسگزار باشگاه فیلم سوره و مدیر آن برادرم آقای محمدرضا شفاه بابت این اعتماد باشد.
فیلم را باید در دنیای فیلم دید نه با محیط ذهنی ما از بیرون، مردم فیلم رادر دنیای فیلم میبینند و مسئولین در دنیای ذهنی خودشان که خودبینی است و بس، پس به یقین خوشایند مسئولین و میزپرستان این دوران نیست و بهتر است آنها فیلم را نبینند چون خود واقعی آنها در فیلم نمایان میشود و از دیدن خود در آینه عصبی و چارهای جز شکستن آینه ندارند، اما مردم از دیدن فیلم لذت خواهند برد.
بعد از چند ساعت که از فیلم گذشته، هنوز دیالوگی از فیلم در ذهنم راه میرود؛
امیرجون میدونم حق با توئه اما من جیگرشو ندارم،
این واقعیت هر روز خیلی از ماست، همه ما میدانم که حق با امیرهای جامعه است ولی آنقدر محافظهکار و ترسو شدهایم که جگر همراهی با امیرها را نداریم.
در دنیای فیلم، یقیه سفیدان در فیلم کل کشورشان را به گروگان گرفتهاند و به هر جایی که میخواهند میبرند و همه آنها آمدهاند و در مقابل امیر که برای دفاع از ناموس و حق خود در مقابل یک متعرض بالاجبار دست به یک اقدام جسورانه زده، صف بستهاند و او را محکوم به مرگ میدانند و مخاطب در ساختار فیلم انتظاری غیر از آن چیزی که از امیر میبینیم ندارد و به او حق میدهد و این نقطه برد فیلم است، مخاطب از امیر فیلم جدا نیست.
باید خسته نباشید بگویم به آقای محسن مومنی شریف ریاست محترم حوزه هنری و آقای محمد حمزهزاده ریاست سازمان سینمایی سوره، به خاطر اعتماد به جوانان و اجازه به ساخت یک فیلم جسورانه در حوزه هنری، امیدوارم تا پایان هم اینگونه پشت اثر خود باشند تا فیلم را به سلامت به دست مخاطبان برسانند.
فیلم اگر توسط بخش خصوصی و به دور از محافظهکاری و نگرانی از میزها و رابطهها، معرفی و اکران گردد، میتواند از فیلمهای موفق اکران در سال آینده باشد، که این مهم در بخش دولتی یا حاکمیتی به علت روابط و رودربایستیهای موجودنشدنی است، البته بنده آرزو میکنم این اتفاق پیش آید و در این راه از هیچ کمکی دریغ نخواهم کرد.