مریم قربانی نیا – فیلم سینمایی «زالاوا» ساخته ارسلان امیری جزو معدود آثار سینمای ایران در ژانر وحشت است که در سی و نهمین جشنوراه فیلم فجر حضور دارد.
ارسلان امیری در «زالاوا» با جرات و جسارت به سراغ موضوعی رفته که اگر به درستی پرداخت نمی‌شد می‌توانست موجب سقوط اثر شود اما «زالاوا» جسورانه به موضوع خرافه در مجامع محلی و روستایی پرداخته و در این امر موفق نیز بوده است.
از سوی دیگر در دل این قصه که ترس و خرافه را نقل می‌کند، قصه‌ای عاشقانه و دردناک نیز وجود دارد که به راحتی می تواند مخاطب را با خود همراه کند.
امیری ترس را به شدت درست در قالب قصه‌اش جا داده به گونه‌ای که در سکانسی از فیلم وقتی شیشه خالی که گفته می‌شود جن در آن زندانی شده به حرکت در می‌آید مخاطب را علیرغم آگاهی که نسبت به این موضوع دارد اما دچار تردید و ترس را به او القا می‌کند.
یکی از بازیگرانی که می توان گفت در «زالاوا» نقش سختی داشته و به همان اندازه خوش درخشیده، پوریا رحیمی سام است. ایفای نقش مردی کرد زبان که هر چند برای منافع مالی و کسب روزی دست به دروغ و شیادی زده و تمام اهالی روستا را بازیچه خود کرده اما خودش دروغ‌هایش را باور کرده و باورش شده که با ارواح و اجنه در ارتباط است و به قدری واقعی این تقش را ایفا می‌کند که مخاطب گاهی دچار شک و تردید می‌شود که شاید او راست می‌گوید.
و مردمی که در نهایت و سادگی و حماقت و در پی خرافات دست به مجروح کردن و کشتن یکدیگر می‌زنند.
ژانر وحشت در ایران یکی از ژانرهای ضعیفی است که شاید به دلیل موانع قانونی و مذهبی به سختی کسی می‌تواند به سراغش برود ک نتیجه مطلوبی به دست آورد و به همین دلیل اساس کارگردان ها به دلیل دردسرهایی که دارد به سراغ این موضوعات این چنینی نمی‌روند اما این بار ارسلان امیری جرات به خرج داده و به سراغ قصه‌ای از یک خرافه رفته خرافه‌ای که با زندگی مردم بازی می‌کند.
